ХАРАДАН КЕСН ТУС (тууль)

Ик кезәнә нег һазадын орнас нег орн-нутг бөкүниг илгәнә: «Чи йовад, әлд әмтә-киитә юмн бәәнә йовад, цусинь шимәд авад ир. Кемр әмтәхн болхла, бидн дәәләд-дәәчәд цусинь оч шимхвидн», — гинә.

Тиигәд бөкүн эн һазр деер әмтн бәәхиг медәд, цусинь шимҗ авч хәрхәр седнә. Тиигәд энүг харада үзәд келнә: «Чи әлдәс ирҗ йовх юмбч? Би чамаг шинкн үзҗәнәв», — гинә.

Тиигхлә бөкүн тиигҗ келнә: «Ай, намаг тиим нутгас тиим даалһвр өгвә», — болна.

Тиигхлә харада бөкүниг бәрҗ авад, келинь татад авчкна. Тиигәд бөкүн җиигәд үлдснь эн болдгчн. Тиигәд эн харада кеер кемр йовсн цагт мел эрк биш күүнә өмнәһүр мел толһала харһн алдад деләд ниснә. Эннь келҗәх юмн болдгчн: «Ик кезәнә би тиигҗ әмтә-киитә тадниг харссн болдв», гиҗ темдгән өгчәх юмн болдгчн.

«Т.С.Тягинован амн урн үгин көрңгәс» гидг дегтрәс